در سال 1818، ژوزف ژاکوتو، انقلابي فرانسوي‌اي که به اجبار زمانه به عنوان مدرس ادبيات فرانسه به استخدام دانشگاه لوون درآمده بود کشف کرد که مي‌تواند بدون آنکه کلمه‌اي هلندي بداند و در نتيجه بدون آنکه درسي به دانشجويانش بدهد به آنها زبان فرانسه بياموزد. «استاد نادان» دريافته بود که آموزش نه نيازمند تبيين‌گران دانايي است که بايد مسائل را براي کساني توضيح دهند که گويي در فهم موضوعات ناتوان هستند، بلکه نيازمند پذيرش اصل ساده يکساني هوش نزد ابناء بشر است. چنين بود که ژاکوتو، روش آموزشي «رهايي فکر» را بنا نهاد و آن را در تقابل با آنچه «سياق کهنه» يانظامِ آموزشي «کودن‌ساز»مي‌ناميد قرارداد. اين کتاب ماجراي مکاشفه ژاکوتو و آموزه اصلي اوست مبني بر اينکه آموزش نيز همانند آزادي به دست آوردني است.